Urinetown

De Jonge Stem stijgt boven zichzelf uit met Urinetown

Er werd heel wat afgezeikt in de Stadsschouwburg Velsen afgelopen vrijdag en zaterda. Met Urinetown zette De Jonge Stem een musical neer die volledig in het teken stond van de kleine boodschap.

Het verhaal gaat als volgt: Door waterschaarste zijn de privétoiletten afgeschaft. Arme mensen staan nu dagelijks uren in de rij om gebruik te maken van het openbaar tiolet. Daar moeten ze veel voor betalen. Zakenman Reinhard W. Kleinhart is rijk geworden door de toiletten als enige te exploiteren, en wil dat graag zo houden. Straatjongen Bobbie Goud (Jop van Gennip) komt tegen het wc-regime in opstand. En als Kleinharts dochter Lot (Sophie Philippo) door de rebellen wordt ontvoerd, loopt de boel uit de hand.

Veel gedoe om het recht vrij te plassen dus. Dat onderwerp leent zich voor nogal wat platte grappen, maar die liet de jeugdmusicalvereniging gelukkig links liggen. In plaats daarvan is het verhaal een mooie aanklacht tegen de monopoliepositie van de grote bedrijven.

Eerder werd Urinetown opgevoerd op Broadway en was er ook een Nederlandse tour. De Jonge Stem is één van de eerste amateurverenigingen die het stuk mag opvoeren, en doet dat prima. De decors zijn mooi, de kostuums ook voor de figuranten prachtig uitgewerkt, de ingewikkelde zang- en danspartijen schijnbaar foutloos.

Is het een opbeurende musical? Nee, daar zijn het verhaal te absurd en de karakters te wanhopig voor. Dat de held van het verhaal nog vóór de grote finale een miserabele einde sterft, helpt ook al niet mee. Maar de muziek – met knipogen naar tal van andere musicals – is vrolijk, en het geheel is overdekt met een sausje duistere humor die de zaal aan het lachen zet. Miljonairsdochter Lot kan het, vastgebonden en gekneveld en al, niet laten mee te dansen met de rebellen die haar willen vermoorden. Bedelaarsmeisje Kleine Eefje wekt sympathie door onverwacht slimme vragen de zaal in te slingeren, tot lichte wanhoop van de altijd pragmatische agent Knuppel. Yannou Tamis speel als Reinhard Kleinhart een schitterende slechterik: charmant, meedogenloos en – zoals we ze graag zien – een tikkeltje gestoord.

Voor Urinetown hield regisseuse Jedidjah Julia Noomen vast aan de cast van het vorig jaar opgevoerde Our House. Allicht waren de spelers daardoor al goed op elkaar ingespeeld. Zeker is dat de Jonge Stem zich met Zeikstad de Musical boven zichzelf heeft uitgetild.

Bron: IJmuider Courant

recensie1

 

 

 

 

 

 

 

 


 

De Jonge Stem slaat geen plee-figuur met Zeikstad

Velsen – Twee avonden lang liet jeugdmusicalvereniging De Jonge Stem aan een enthousiast publiek een uitstekende uitvoering zien van een zeer originele musical: Zeikstad oftewel Urinetown. Een ongewone musical, door de wat sombere zetting: een toekomst met heel weinig water. Daarom heeft een slimme zakenman, Reinhard Kleinhart (Yannou Tamis), het met wat smeergeld voor elkaar gekregen dat er alleen nog openbare toiletten mogen worden gebruikt. En daarvoor wordt (aan hem) flink betaald.

Juist als Reinhards dochter Lot (Sophie Philippo) voor hem komt werken in het bedrijf Pies in Harmony breekt er een opstand uit onder de burgers, vanwege de volgende verhoging van de plastaks. Lot wordt verliefd op Bobbie Goud, de leider van de opstandelingen. Hij wordt echter als straf afgevoerd naar Zeikstad, een beruchte plek waar niemand van terug komt en die iedereen vreest.

Zeikstad de Musical heeft geen happy ending en af en toe een grimmig beeld, maar desondanks was de hele voorstelling één groot feest. Op een bijna professionele wijze zijn deze talenten gecast. Elke typetje heeft een eigenheid en originaliteit waardoor je elke seconde van de musical zit te genieten. Of het nu de grandioze glimlach is van agent Hoenderhok (Sander Koridon), de valse charme van Kleinhart of de oprechte charme van Lot; het ADHD-meisje met de fladderende mouwen of een vertederende koppie van Kleine Eefje: de karakters stonden als een huis. En dan heb ik het nog niet eens gehad over de uitstekende zang, zowel van solisten als koor, en de sublieme choreografie. Elk moment gebeurde er wel iets verrassends op het podium, kleine en grotere gebeurtenissen die de karakters onderstrepen. Zeer sterk.

Prachtige teksten, originele liedjes, mooie stemmen, een goed verhaal en een prima aankleding. Zeikstad van De Jonge Stem heeft het allemaal. Nee, De Jonge Stem slaat zeker geen plee-figuur, om in het jargon te blijven. Bravo!

 

Bron: Hofgeest/Jutter

Comments are closed, but trackbacks and pingbacks are open.